Патрыцыя Хайсмiт

ГАЛЬШТУК ВУДРА ВIЛЬСАНА

Фасад "ВАСКОВАГА МУЗЕЯ ЖАХАЎ МАДАМ ЦIБО" зiхацеў i пералiваўся чырвонымi i жоўтымi агнямi нават днём. Залацiстыя шарыкi - жоўтыя агнi - пульсавалi памiж чырвоных, вабячы i прыварожваючы позiркi прахожых.

Клайву Ўiлксу падабалася гэта месца, i звонку i ўсярэдзiне. Так як ён працаваў пасыльным у прадуктовай краме, ён мог сказаць, што для дастаўкi таго цi iншага заказу спатрэбiлася больш часу, чым меркавалася, бо яму давялося чакаць, пакуль тая альбо iншая панi вернецца дадому, бо вахцёр сказаў, што яна можа вярнуцца праз хвiлiну, альбо што яму прыйшлося прайсцi пяць кварталаў, каб памяняць грошы, таму што ў мiсiс Смiт была толькi дваццацiдаляравая банкнота. У такiя рэдкiя моманты - а яны выпадалi Клайву раз альбо два на тыдзень - ён наведваў "ВАСКОВЫ МУЗЕЙ ЖАХАЎ МАДАМ ЦIБО".

Калi зойдзеш у гэтую ўстанову, дык перш трэба прайсцi па цёмным калiдоры гэта каб набыць адпаведны настрой, - i адразу ж перад вамi, з левага боку крывавая сцэна забойства: бландзiнка з доўгiмi валасамi ўтыкае нож у карак старога, якi вячэрае за сталом. Вячэра складаецца з дзвюх васковых сасiсак i кiслай капусты - таксама з воску, Далей сцэна выкрадання Лiндберга*.