Een knul (один парень; knul – увалень, олух; парень) gaat op een dag (идет в один день = однажды) naar de vader van zijn liefje (к отцу своей возлюбленной) om hem de hand van zijn dochter te vragen (чтобы у него просить руки его дочери).
– Oh, vergeet het maar (забудь же об этом; vergeten – забывать; забытый /vergat-vergaten-vergeten/)! krijgt hij te horen (слышит он в ответ: «получает он слышать») „Ik wil niet (я не хочу) dat mijn dochter haar leven (чтобы моя дочь свою жизнь) verknoeit bij een domme lul (испортила /живя/ у тупого болвана; lul – /груб./ половой член; болван, дубина; knoeien – плохо работать, халтурить; вредить, причинять ущерб)”.
De knaap kijkt de man recht in de ogen en zegt (парень глядит мужчине прямо в глаза и говорит):
– Ik ook niet, meneer (я тоже не /хочу/, господин), daarom kom ik nu juist haar hand vragen (поэтому я и пришел сейчас просить ее руки; juist – правильный, верный; точный; точно, именно, как раз).
Een knul gaat op een dag naar de vader van zijn liefje om hem de hand van zijn dochter te vragen.
– Oh, vergeet het maar, krijgt hij te horen – Ik wil niet dat mijn dochter haar leven verknoeit bij een domme lul!
De knaap kijkt de man recht in de ogen en zegt:
– Ik ook niet, meneer, daarom kom ik nu juist haar hand vragen!