У імя Айца і Сына і Сьвятога Духа. Амін.
Божа! у гэтай даліне нічога болей не пакідае ценю
сьвятло тут роўнае і бляклае пляскаты пляскаты сьвет
нібыта ў больніцы якая вядома ж ня сьмерць
дзе марна чакаць на збавенную цемру на сон
як не выпадае чакаць і на абуджэньне
Божа, Які ні памёр для мяне
ні ўваскрос
што мне рабіць са сьвіньнямі
якія абсмоктваюць мае зьбялелыя косьці?
яны зусім не падобныя да леапардаў
што мне рабіць з гэтым днём
які Ты мне так неабачліва даў?
што мне рабіць з гэтым небам? ветрыкам? птушкамі?
Божа! навошта мне дадзены вочы
няўжо на тое каб назіраць
як зяленіва першых парасткаў
пакрываецца скарынкай ільду
як чарнеюць пухнатыя пупышкі надзеі
як зерне памірае не прынёсшы плоду
колькі можна трываць імпатэнцыю гэтага часу?
Божа! несупынны мой рух
адно адчайная
спроба застацца на месцы
на месцы тут і нідзе
дзе твой боль ніколі ня стане маім паратункам
а мой боль я нашу на грудзёх
як мэдаль вэтэрана
дзе лякуны
ўтвораныя ў целе тваім адсутнасьцю
цела майго
ты ніколі не дазволіш запоўніць
дзе туга
нібы зьмесьціва страўніка
ў мыйніцы прыбіральні ў клюбе, куды ты дзівам ад іх высьлізнула, каб
ты блюеш а яе становіцца ўсё болей і болей
Божа! навучы нас не лавіць рэчаіснасьць словамі
прыбіваючы іх потым да сьцен
нашых панылых каморак
бы постары кіназорак у інтэрнаце ПТВ
навучы нас што яна як рака
а яе сваім грэбаным сачком ня зловіш
хіба толькі глею камяк ці парожнюю пляшку
ці гандон які
Божа! усё рассыпаецца ад дотыку маіх пальцаў
рэчы пачуцьці і людзі
як рассыпаюцца ў парахню мёртвыя матылькі
шурпатых учэпістых пальцаў
прызвычаеных несупынна сьціскаць
паветра тут густое і вязкае нібы жэле
у ім не стаяць і ня падаць
не караскацца і не ляцець
адно канвульсіўныя павольныя рухі
мы як мухі заціснутыя між аконнымі рамамі
ня здатныя ані вызваліцца ані памерці
Божа! дай нам сьвятло Тваё і Тваю цемру
дакраніся да нас скальпэлем быцьця
пішы ім словы Твае на счарсьцьвелых скрыжалях мозгу
і з гэтых камянёў Госпадзе ствары дзяцей Сваіх
з гэтых камянёў
Божа, будзь з тымі, хто шукае і не знаходзіць. Амін.