Бэрнар Клавэль

Бiзун

Пераклад: Л. Казыра

Мiшэлю Борвiчу

Цырк братоў Зэпiно прыехаў на плошчу якраз ранiцай. Поль Нанервiч бачыў, як выплылi фургончыкi на рагу Гран-ру i дарогi на Раан i спынiлiся потым ля тытунёвай крамы. Ён падышоў блiжэй. Была субота, i плошча хутка напаўнялася людзьмi. У натоўпе Поль пазнаў некалькi рабочых з цагельнi. Побач з iм стаяў стары Перэс, якi трымаў у руках гаспадарчую сумку, адкуль вытыркалiся цыбулiны. Стары Перэс працаваў разам з Полем у адным цэху на абпалцы цэглы. Амаль за 30 гадоў працы цела Перэса набыло нейкi шэры, зямлiсты колер. Чалавек высах, i нават на яго вачах ужо не было нiякiх прыкмет вiльгацi, а калi яго павекi варушылiся, то здавалася, што вось-вось пачуеш шоргат пясчынак. Поль нячутна наблiзiўся да Перэса i дакрануўся да яго сумкi. Стары павярнуўся i ўсмiхнуўся.