Уладзiмiр Арлоў

Мой знаёмы забойца Сяргей

У празрысты, з лёгкай смужынкаю дзень бабiнага лета мы сядзелi на адкрытай тэрасе "Буслоў" i для старонняга вока выглядалi як двое даўнiх сяброў, што вырашылi прысвяцiць свой вольны дзень малдаўскаму кабернэ. Аднак напраўду мы былi ледзьве знаёмыя, дый знаёмства наша мела своеасаблiвы прысмак, бо адзiн некалi быў блiзкi з жонкаю другога, а другi яе дзiка i страшна забiў.

Трэба, вядома, удакладнiць, што здарылася гэта не ўчора i не на мiнулым тыднi, а гады праз тры пасля майго з Лiнай першага спаткання, якое звяло нас у нейкай душнай летняй кватэры з пыльнымi шторамi, спаткання, што расчаравала мяне, а яшчэ верагодней - нас абаiх, i таму засталося адзiным.

Сяргей забiў Лiну за доўгi i п'яны раман з iншым чалавекам, якi назаўтра ж зачынiў кватэру на замок i назаўсёды знiк з горада. Лiнiна мацi выступiла на судзе ў абарону забойцы i прасiла зменшыць яму тэрмiн.