Уладзiмiр Мiкалаевiч Шыцiк

Гермес падказвае кiрунак

Пройдзе час, з зямных касмадромаў возьмуць старт вялiзныя зоркалёты i накiруюцца да далёкiх галактык.

Магчыма, гэта адбудзецца ўжо ў наступным стагоддзi, магчыма, значна пазней. Але наша мара не хоча чакаць, мы ўжо цяпер хочам ведаць, што напаткае бясстрашных астралётчыкаў у бясконцай прасторы. Аб iх прыгодах, лёсе i знаходках расказваецца ў гэтым зборнiку фантастычных апавяданняў.

Два днi хадзiў Сашка Шарай насуплены, пахмуры, з намi амаль не размаўляў. I Мiшка Патупчык, i я разумелi ўсё i старалiся таксама залiшне не чапляцца да сябра. Напэўна, на яго месцы мы былi б не лепшыя: металiчная пласцiнка, падобная на лiсцiк серабрыстай таполi, так i не ажыла, i нават тая перадача, што ўяўлялася нам ледзь не весткай з глыбiнь Сусвету, здавалася зараз мiражом. Каб я сам на свае вочы не бачыў на экране таго дзiўнага чалавека сярод падводнага дворыка, нiзавошта не паверыў бы, што гэта праўда. А ўсё Сашка. Собiла яму сапсаваць усю справу. Што за чалавек? Нiякай вытрымкi!